Geringschatting
16 januari 2011
Roeiers van Visserijschool Urk, 21 juni 2010
Toen de Noordoostpolder werd aangelegd – tussen 1939 en 1942 – wisten de Urkers niet wat ze overkwam. Letterlijk: niemand had ze ingelicht, laat staan geraadpleegd, zo schreef Lucia de Vries afgelopen donderdag in NRC Handelsblad. Het eiland hield op een eiland te zijn, maar voor de Urkers was niets geregeld. Hun krappe grondgebied werd niet uitgebreid, want de nieuwe polder was bestemd voor nieuwe mensen, modelboeren: niet voor de Urkers. Hun vissers moesten maar zien waar ze bleven. Ja, het is een apart, stug slag mensen, de Urkers – maar je kunt het je ineens voorstellen als je dat leest.
Nu wordt Urk opgescheept met het grootste windturbinepark van Nederland, 86 gigantische molens, hoger dan de Euromast, aan weerszijden van het dorp. Niet op hun grond nee, maar wel pal ernaast, 86 loeiende, brommende, ’s nachts fonkelende monsters. Langs de oevers van het IJsselmeer moeten ze komen, een megalomane investering in een zeer twijfelachtige energiebron. Die Urkers ach, denkt de Nederlandse overheid net als zeventig jaar geleden, dat is maar klootjesvolk. Zo hardnekkig kan geringschatting zijn.