Illustratie van Steinlen bij Monsieur, Madame et bébé
Vandaag gelezen in een boek uit 1866 dat een geweldige bestseller werd in Frankrijk, maar ook, vertaald, in Nederland (en vermoedelijk veel andere Europese landen): Monsieur, Madame et bébé door Gustave Droz. Een pikant boek, met scènes uit het vrijgezellenleven en het huwelijk.
De schrijver richt zich in een voorafje tot de lezeres: mevrouw, als u gechoqueerd bent in het begin, roept u dan niet te snel ‘brand!’ maar wees lankmoedig: tegen bladzij honderd trouwt die man en heus, hij wordt een alleraardigste echtgenoot… De stijl is ironisch, suggestief, geen onvertogen woord, maar toch: geen wonder dat de negentiende-eeuwers het verslonden.
De romanschrijver Emile Zola noemde Droz’ boek merde à la vanille. Zijn collega Henry James, die dit aan een vriend rapporteerde, voegde daar aan toe dat wat Zola zelf schreef meer merde au naturel was. Persoonlijk geef ik hem gelijk.