François Flameng, Badende hofdames (detail) (1888)
Adellijk bloot, dat zie je niet iedere dag.
In de Hermitage aan de Amstel in Amsterdam is de expositie Sensatie & inspiratie. Impressionisme, favorieten uit de Hermitage te zien. Ondanks die naam hangt daar, naast werk van bekende grootheden als Monet en Pissarro, ook heel veel Franse salonkunst – de beroemdheden van die tijd, tegen wie de impressionisten zich juist afzetten. Dat is curieus, maar het maakt de tentoonstelling alleen maar leuker, want van ‘pompeuze’ traditionalisten als William-Adolphe Bouguereau en Ferdinand Roybet zie je hier te lande zelden of nooit iets.
Zo is er ook een schilderij van François Flameng uit 1888: Badende hofdames in de achttiende eeuw. Het wulpse, feestelijke historiestuk (hieronder een detail) stelt een scène in Versailles voor in de jaren vlak voor de Franse Revolutie. Aan dit werk is door geluidskunstenaar Zbigniew Wolny een soundscape toegevoegd. Je zet een koptelefoon op en hoort het geroezemoes van de badende aristocrates, in het Frans, gesprekjes, gemijmer, een baadster verzucht: je suis tellement amoureuse… Het geluid ‘beweegt’ als je een stap naar achter of opzij doet.
Het is een onverwacht intiem belevenisje, en ik vond het onverwacht aardig. Ook onverwacht was dat de tekst bleek te zijn geschreven door Karin Spaink, en daarna vertaald in het Frans. Het lijkt een toneelstukje van suikergoed. Maar omdat het Karin is, is het toch iets meer dan dat. Het is hier te lezen.