Hoe ruik ik?

12 december 2016

‘Geurtje’ is een vreselijk woord. Wat geven we aan moeder? Een geurtje… het betekent: maakt niet uit, het komt uit een kitscherig flesje en het kost geld, dus ze zal het wel lekker vinden.

    Waar ik het over wilde hebben is de zaak zelf: parfum, geur uit een flesje. Iemand van wie ik houd zei een tijdje geleden waar ik bij was: je spuit toch niet iets kunstmatigs op jezelf om bijzonder te gaan ruiken? Toen dacht ik even nee, wat een onzin ook, hij heeft gelijk (en ik zei maar niets over het flesje Jicky dat de kerstman me had gebracht omdat ik dat graag wilde).

    Maar bij nader inzien: waarom zou je tegen parfum zijn? Mensen maken zichzelf zo mooi en aantrekkelijk mogelijk. Ze verven hun wimpers, wassen hun haar, trekken mooie kleren aan, alles om hun naasten te behagen. En dan zou het ineens heel verkeerd zijn om je te parfumeren? Ik zeg niet dat het moet, je hebt trouwens ook erg vieze, penetrante parfums en sommige mensen gebruiken er veel te veel van – maar dat is geen reden om parfum als iets anders te behandelen dan make-up of kleren. Mooie muziek is ook mooi: het is gewoon nog een zintuig erbij.

         Nee, ik gebruik niet elke dag mijn Jicky, verre van dat. Maar ik vind nog steeds dat het lekker ruikt, fris en chic en een beetje ouderwets. Dat mag ook wel, want het is misschien wel het oudste nog bestaande merkparfum ter wereld. Het is uit 1889, het jaar waarin de Eiffeltoren is gebouwd, natuurlijk ook in Parijs: het huis Guerlain zat al sinds 1840 aan de Rue de la Paix. Volgens Wikipedia is Jicky ‘gecomponeerd’ door Aimé Guerlain, zoon van de stichter van het huis… uit liefdesverdriet. En ja, als ik nu aan mijn pols ruik: ruik ik daar niet een beetje weemoed?