De escort en de camelia’s
18 november 2014
A. Mucha, affiche voor La Dame aux camélias met in de hoofdrol Sarah Bernhardt (1896)
Het was een zéér aanstootgevend boek, Alexandre Dumas’ La Dame aux camélias (1848). De dame is een courtisane, een dure escort dus, maar dat was niet het ergste. De camelia’s uit de titel zijn het boeketje dat deze Marguérite altijd bij zich heeft in haar loge in de opera. Op 25 dagen per maand zijn de bloemen wit, en op 5 dagen zijn ze rood. ‘Niemand wist wat dat te betekenen had,’ beweert de verteller schijnheilig.
Maar dan bloeit liefde op tussen hemzelf en Marguérite; zij nodigt hem uit haar ’s nachts te bezoeken, alleen niet diezelfde avond. Wanneer dan? vraagt hij. Zij neemt een rode camelia uit haar boeket en doet die in zijn knoopsgat. ‘Als de camelia van kleur verandert,’ zegt zij, en dit keer begrijpt hij het raadseltje direct. Bloemen, rood als menstruatiebloed – hoe kon een schrijver hiermee wegkomen in die preutse 19de eeuw?
Het boek was behalve schokkend ook een heerlijke tear-jerker (dat is het nog) en had veel succes. Er kwam een toneelstuk, en even later zelfs een opera: Verdi’s La Traviata uit 1853 is erop gebaseerd (zonder die camelia’s overigens). Maar dat vanwege dit boek de merknaam van het eerste commerciële maandverband Camelia was, weten niet zoveel mensen.