Ileen
Montijn

 

De schaamte is voorbij

10 augustus 2017

Venus van Willendorf, Oostenrijk, c. 27.500 jaar v.Chr.

Venus van Willendorf, Oostenrijk, c. 27.500 jaar v.Chr.

Vetrollen, we moeten het er toch eens over hebben. Je ziet ze de laatste jaren overal. De komst van het nauwe, elastische King Louie-jurkje was in die ontwikkeling een mijlpaal.

Tot voor – hoe lang, dertig jaar? zorgde elke vrouw die iets aantrok dat het niet ‘aftekende’. Dat heette zo. Als je geen sloerie was bleven de rand van je beha, het elastiek van je onderbroek, de vetrollen rond je middenrif of je megadikke billen verborgen onder ruimvallende kleren. En als je echt chic was, onder op maat gemaakte kleding die precies aansloot, maar toch nét een beetje ampleur had. Je mocht wel zien dat iemand heupen, schouders en een kont had – maar het moest bij een soort aanduiding blijven. Dat kleedde ook het slankste af, en dat moest, dat was een ijzeren regel. Maakt dit niet dik? was de meest gehoorde vraag in paskamers.

Dat is het misschien nog steeds, ik kom niet zo veel in paskamers. Maar het is net alsof iemand Nederlandse vrouwen heeft wijsgemaakt dat wat het strakste zit, ook het slankste afkleedt.

Of zou het iets anders zijn, iets als zelfacceptatie? Blij te zijn met jezelf geldt tegenwoordig als een grote deugd. Je lijf, je afkomst, je spraakgebrek of je kale kop, het schijnt heel belangrijk te zijn om daar trots op te zijn. Maar vetrollen? Puilbuiken? Zou het niet normaal zijn om die een béétje uit het gezichtsveld van medemensen te houden? Voor veel mensen kennelijk niet. Ik huiver bij de gedachte aan wat er nog meer uit de taboesfeer zou kunnen vallen.