Hotelleven
10 december 2014
Nabokovs beeld voor het Montreux Palace Hotel aan het Meer van Genève (Zwitserland)
Vladimir Nabokov en zijn vrouw Vera sleten de laatste jaren van hun leven in een luxueus hotel in Zwitserland. Ik vond dat vroeger behalve excentriek, ook een beetje zielig: wie in een hotel woont, heeft geen eigen spullen, geen meubels, geen thuis! Ook leek het me erg duur.
Toch waren zij niet de enigen. Vooral in de eerste helft van de 20ste eeuw waren er heel wat Europeanen, ook Nederlanders, die bijvoorbeeld in de winter maandenlang in een hotel in Cannes of Lausanne verbleven. Het was makkelijk, en tegenover de kosten stond dat het de lasten van een huishouden op stand uitspaarde.
Tegenwoordig is het een ‘woontrend’, om net zo’n slaapkamer te willen als in een luxe hotel: de zegetocht van de boxspring-matras is eraan te danken. Restaurantje spelen aan de eigen eettafel is al langer chic, terwijl buitenshuis eten steeds normaler is geworden. Allemaal welvaartsverschijnselen natuurlijk.
Maar is er welbeschouwd niet veel voor te zeggen om met weinig bagage door het leven te gaan? Een koffer met kleren, een met herinneringen, en een laptop vol met e-boeken is alles wat je nodig hebt. Op naar het hotel! Dag wasmachine, bankstel, keuken… Pas bij dat laatste woord merk ik dat ik een leven zonder keuken vreselijk zou vinden. Hee. Dat had ik nooit gedacht: dat al die zooi hier in huis, van boekenkasten tot wasmachine, in zekere zin aan de keuken hangt.