Ileen
Montijn

 

Oude ivoortjes

17 december 2018

Johann C.L. Lücke, Twee figuurtjes van ivoor, c. 1753. Victoria & Albert Museum, Londen.

Johann C.L. Lücke, Twee figuurtjes van ivoor, c. 1753. Victoria & Albert Museum, Londen.

Alle handel in ivoor wordt verboden, meldt het nieuws. Nieuw, maar ook oud ivoor, want de olifanten gaan eraan te gronde.
Wát?
Van ivoor zijn in vroeger eeuwen de mooiste kunstwerken gemaakt: beeldjes, altaartjes, schaakstukken, doosjes, sieraden, knopen. Heerlijk om aan te raken, betoverend om naar te kijken. Ze liggen in musea, een beetje vergeten omdat ze klein zijn en de bezoeker niet in het gezicht springen, maar als je er goed naar kijkt kun je er gelukkig van worden. Het is ook bij uitstek een verzamelbaar soort antiek, oude ivoortjes. Antiquairs – echte, niet de vlotte types die poenige interieurs stylen – hebben ze in huis. Maar ook oude kasten, kisten, meubels met inlegwerk van ivoor. Moeten ze die wegdoen, nu ze ze niet meer mogen verkopen?
Bij nader inzien blijkt het verbod alleen ruw ivoor te treffen, onbewerkt dus. Die maatregel zal ook nog wel tot ingewikkeldheden leiden, want wat is onbewerkt? Maar zo kunstig als het stelletje hierboven zal niemand zijn ivoor even gauw gaan bewerken. Deze baby’s, of beter een peutermeisje en een baby-jongen, zijn duidelijk oud, al kon ik niet raden hoe oud precies. Ik zag ze vorige week in het V&A – niet meer dan 10 cm groot, je zou ze zó in je zak kunnen steken. Maar dat zou natuurlijk wél verboden zijn.