Jan Voerman jr., Waalbrug bij Nijmegen (1938)
Gisteren, wandelend in Nijmegen, de Waalbrug over, moest ik denken aan Jac. P. Thijsse en Jan Voerman. Het mooie van de Verkade-albums is, dat ze over de natuur gaan, maar tegelijk zo aardig zijn over de cultuur, de huizen, de bruggen, de dijken, met als hoogtepunt het album Waar wij wonen (1937).
Maar het plaatje dat ik gisteren zocht, en in mijn hoofd niet meer vond, staat in Onze groote rivieren (1938). Die brug was toen net twee jaar oud, de grootste boogbrug van Europa. Thuis vond ik het, en daarbij wat Thijsse schreef over de nieuwe brug: hij was omstreden, maar zo ging dat nu eenmaal altijd, aldus de eeuwig milde Thijsse. Hij vond de brug van een onverwachte sierlijkheid. De Nijmegenaars hebben nu een heel mooie voordenmiddag- of avondwandeling gekregen: de nieuwe brug over, de dijk naar Lent en met het motorbootje in de baan van de oude veerpont weer naar de Waalkade.
Jammer: dat motorbootje is nu ook weg, net als de veerpont. Maar sinds 2004 kun je terug wandelen over de fietsbrug die ‘Snelbinder’ heet, en die is vastgemaakt aan de oude spoorbrug uit 1879. Dat zou Thijsse ook aardig hebben gevonden.