Tarte Bourdaloue
29 augustus 2014
Tarte Bourdaloue (tarte aux poires à la frangipane)
Nee, ik word geen po-specialiste. Maar ik kan het niet laten hier nog één keer op terug te komen op de bourdaloue. Niet alleen omdat ook het Gemeentemuseum Den Haag zo’n damespo blijkt te bezitten, een van Delfts aardewerk waar het Meissense exemplaar van gisteren ineens heel ordinair bij afsteekt. Kijk maar: klik hier.
Maar ook omdat ik, zonder dat die naam ooit tot me was doorgedrongen, al vele jaren liefhebster ben van de tarte bourdaloue – want dat blijkt de naam te zijn van een perentaart met amandelcrème. Ik maak hem af en toe. Even dacht ik dat de oorsprong van de naam moet worden gezocht in de peervormigheid van sommige damespo’s, maar zo plastisch is het verband gelukkig niet.
De taart is genoemd naar banketbakker Bourdaloue in Parijs (op nummer 7 in de gelijknamige straat, hij heet tegenwoordig Le Pain au Naturel). Die vond een eeuw geleden deze heerlijke taart uit. De straat heet naar de man wiens briljante doch lange preken de dames noodzaakten om potjes mee te nemen naar de kerk. Misschien namen ze ook wel taart mee, maar als dat perentaart was, was het zuiver toeval.