Zingend en klingend

23 september 2006

Heer Halewyn zong een liedekijn,
Al wie dat hoorde wou by hem zyn.

Een middeleeuws liedje, niemand weet wie het gedicht heeft, maar het verhaal van de schone koningsdochter die er op uit rijdt in haar mooiste kleren om de vrouwenmoordenaar te bedwingen, blijft onweerstaanbaar. We hadden het gisteravond over kinderboeken, er kwam van alles langs, en ineens wist ik weer hoe ik als kind keer op keer dit las in een boekje dat ergens onderin de boekenkast van mijn ouders stond. ‘Al zingend en klingend reed zy doort bosch’: was ik het misschien zelf? Of was ik toch dat andere koningskind, een van de twee die bij malkander niet konden komen? Het is net alsof de pure ouderdom van die twee liedjes ze een speciale lading geeft, die ze voor mij gedenkwaardiger maakt dan bijna alle kinderboeken die ik heb gelezen.