Hoe begin je een stukje? Nu, zo niet natuurlijk. Maar als schrijven je vak is, denk je daar wel eens over na en ga je opletten hoe anderen het doen. Er bestaan geijkte oplossingen, die op iedereen – maar vooral op wie niet nadenkt en weinig ervaring heeft – een geweldige zuigkracht hebben. Clichés die je tegenkomt in jubileumboekjes en streekkranten, zoals: Eindelijk was het dan zo ver… of: Reeds bij de oude Romeinen was het gebruik van olijfolie… Zeer in trek in speeches is ook: Als wij ‘huwelijk’ in Van Dale opzoeken vinden wij…
Ik vind ze ontroerend, zulke clichés, omdat je weet dat de spreker of schrijver hard heeft nagedacht, en tevreden voor deze vondst heeft gekozen – geheel onbewust van de grote stoet voorgangers waarbij hij zich op dat moment aansluit. Wat hebben Mozart, premier Balkenende en onze Elselien gemeen? – ja! die is leuk! denkt iemand, de zoveelste. In mijn hoofd groeit een verzameling van zulke clichés; ik houd me aanbevolen voor meer.