Aan de andere kant kunnen we helemaal niet zonder clichés. Of in elk geval zou de omgang met mens en wereld een stuk moeilijker worden. Als ik met iemand over straat loop en hij zegt: de blaadjes beginnen alweer te kleuren (of door een deur, en ik zeg: na u), dan zijn we samen tevreden. Als fijnproevers elkaar verzekeren dat ze veel waarde hechten aan verse ingrediënten, of dat zij zo van ‘pure smaken’ houden, geven die nietszeggendheden ze duidelijk een prettig gevoel. Maar de balans is precair, want als iemand dan zegt: ach, als je je gezondheid maar hebt, dan zakt hij door de bodem van het prettige sociale cliché heen. Dan is het niveau bereikt van de dooddoeners en stoplappen, waarop in geletterde kringen wordt neergekeken. Inez van Eijk, zelf heel geletterd, stelde daar een fantastische verzameling van samen in een boek dat ze ook zo noemde: Dooddoeners en stoplappen. Ik ken geen boek dat zo leuk, en tegelijk zo gekmakend ergelijk is.