Echte kweekparels

20 maart 2025

De mensen van de ‘Keuringsdienst van waarde’ vergen veel van mijn tolerantie, met hun geveinsde onnozelheid en hun eindeloze gesprekjes met ongeveinsd onnozele verkopers. Maar ze zijn niet gek, en ze komen op de meest fantastische plekken. Zoals laatst, toen Marijn Frank in China was, bij een gigantische parelkwekerij, vermoedelijk de grootste ter wereld. Enorme mosselen (nee, geen oesters) krijgen in een werktent door vrouwen korreltjes toegediend, met pincetten zo te zien, en produceren dan, terug in het meer, de gewenste parels, soms wel twintig per schelp. Het was allemaal een fascinerende en ook vreselijke aanblik – de armoedige werkplaatsen, de modder, de levend dode dieren.
     En dat zijn dan gekweekte zoetwaterparels, terwijl de mooiste parels uit de zoute zee komen, en wèl uit oesters. Maar ook die zijn gekweekt, of cultivé, zoals insiders zeggen. Want opgedoken parels (te vinden in één op vele, vele duizenden oesters) komen allang niet meer op de markt.
     Ik moest denken aan de 250 parels – opgedoken, want andere bestonden nog niet – die Belle van Zuylen omstreeks 1780 bestelde bij haar juwelier… ze moesten precies passen bij die van de vorige bestelling, uit 1771, en ze kostten 48 sou per stuk. Geen idee hoeveel dat was, maar sprookjesachtige luxe was het zeker.
     Het grappige is dat parels eigenlijk altijd wel iets doen, als sieraad: uit zout water, zoetwater of vrolijke nep (zoals Franks collega Sosha Duysker in de uitzending droeg, zonder dat iemand daar iets over zei). Maar de zachte glans van een echt móóie parel, daar gaat weinig boven.