Epiloog over de broek

11 november 2014

Je zou het onlogisch kunnen vinden dat mannen broeken dragen, en vrouwen rokken. Toen ik klein was, en net op de hoogte van de mannelijke anatomie, choqueerde ik mijn ouders door dat te zeggen. Onlangs las ik voor het eerst iemand met hetzelfde idee, wat zeg ik, met een radicale variant daarvan: Eric Gill (1882-1940), befaamd Engels letterontwerper.
Gill schreef in 1932 het boek Clothes, dat eindigt met een felle epiloog over de broek. Schandelijk en vernederend vond hij het, dat man’s most precious ornament daarin zo’n beetje scheef werd weggemoffeld. Tunieken, kilts, penisbuidels… alles was beter dan de mannelijkheid aldus te reduceren tot een curieus aanhangsel, half belachelijk, half bedreigend en helemaal pijnlijk. Een afvoerpijpje.
Het geeft wel te denken dat die Gill eigenlijk een geweldige engerd was: zo fulmineerde hij ook tegen homoseksualiteit en geboortenbeperking, en deed hij aan seks met zijn eigen kinderen èn zijn hond. Non tali auxilio, prevelt een nette gymnasiaste in mij. Maar toch vond ik het grappig. Zes jaar na Gills dood werd zijn anti-broeken-tirade opnieuw uitgegeven, waarbij iemand een erg leuk idee had voor een omslag.