Voortaan altijd mijn fototoestel mee. Waarom had ik het niet bij me, gisteren op het verjaardagsfeestje van D., om haar te vereeuwigen toen ze blozend zat te luisteren naar het feestlied van haar vriendinnen op de melodie van Schuberts Du holde Kunst? Maar het woord vereeuwigen moeten we misschien maar afschaffen. Twintig jaar geleden leek het al alsof de wereld verdronk in plaatjes, foto’s, beelden, kiekjes – en kijk nu eens. De digitale camera heeft de afbeeldingenlawine nog verduizendvoudigd. Aan bewaren voor het nageslacht denkt niemand meer. Is het verkeerd, worden we als de domme toeristen die het kijken vervangen door het kieken?
Ik zie dat niet zo somber. Volgens mij is de fotografeer-manie een heel interessant cultureel verschijnsel. Mensen houden nu eenmaal altijd meer van kunst dan van echt. Ons brein houdt van verdubbelen, van versleutelen. Met de digitale fotografie is dat gemakkelijker dan ooit: iedereen kan zijn eigen kunstenaar worden.