That lovely land of Might-Have-Been… een prachtig, weemoedig liedje van Ivor Novello, filmheld van de jaren twintig en dertig over een land …waar onschuld en vrede heersen, waar liefde nooit moe of oud wordt, waar jij koning bent en ik koningin. Nooit zullen we het vinden… Ik hoorde het donderdagavond, gezongen door Marcel Boone, op Huis te Linschoten. De jaarlijkse zomerconcertreeks droeg het motto Glamorous Night, naar Novello’s theatershow uit 1935 in het Londense Drury Lane-theater. Ivor Novello, de naam was me vertrouwd; pas later besefte ik waarom. Hij is een personage in de film Gosford Park, waar hij een country weekend op een adellijk kasteel opluistert. Ook in de film zingt hij over het lovely land of Might-Have-Been. Nu neuriet dat steeds in mijn hoofd, en versterkt het de weemoed die hoort bij een verregende zondag.