Draag een pak
6 maart 2021
Broekpak van ribfluweel, Pierre d'Alby c. 1972-'73. Collectie Kunstmuseum Den Haag (via ModeMuze)
Waarom dragen Nederlandse vrouwelijke politici bij voorkeur jurkjes, vraag ik me wel eens af. Natuurlijk, het is praktisch, want je trekt het in één keer aan en je hebt geen gedoe met rok- of broekband rond je middel, of met een blouse die scheef kan gaan zitten. En het kleedt af, zoals dat heet. Maar het is zo, zo… meisjesachtig. Onvolwassen. Zeker als het eindigt boven de knie, zoals laatst zelfs de blauwe jurk van Sigrid Kaag, waarvan iemand had ontdekt dat hij peperduur was, want van Natan, waarop iemand anders geruststellend zei dat het toch geen couture was, nee, meer niveau moeder-van-de-bruid…
In zo’n jurkje is een politica te veel een lijf, en te weinig een verantwoordelijk persoon. Het grenst de draagster niet voldoende af van de wereld. Kijk naar Kamala Harris, naar Angela Merkel: draag een pak. Mantelpak, broekpak, maar iets met een jasje. En met zakken, voor je telefoon en je zakdoek.
(Is het seksistisch om te spreken over hoe vrouwelijke politici zich kleden? Niet echt, want het idee dat wat je aantrekt een persoonlijke keus is waar niemand verder mee te maken heeft is naïef. Wat je aantrekt is ook een sociale keus, en dat is altijd zo geweest. Waarom zouden al die mannen anders pakken dragen?)