Dirk van Rijswijck, paneel met ingelegde voorstelling van Pyramus en Thisbe (detail), 1659. Rijksmuseum Amsterdam
Kijk nou hoe mooi. Wie zijn het – Romeo en Julia? In de verte zie je, heel klein, nog net een leeuw wegsluipen. Nee, het zijn Pyramus en Thisbe, zó kunstig afgebeeld met inlegwerk van parelmoer, ivoor, been en kostbare steen dat je je ogen er niet van af kunt houden. Het is hetzelfde verhaal: hij dacht dat zij was verslonden en maakte zich van kant, toen kwam zij en zag hem liggen, en doorstak zich in wanhoop zelf. Dat zien we, maar we zien vooral glanzende stof, spectaculaire kleding, wegspattend bloed. Borstjes, een boom, een hoed, een fontein.
De maker van het paneel was Dirk van Rijswijck, een Amsterdammer, en het is bijna 400 jaar oud.
De musea zijn weer open. Vóór de pandemie-ellende begon, ging het er in de media even over dat de vaste collecties meer aandacht zouden moeten krijgen, in plaats van alleen maar tentoonstellingen. Ja! Ik ben dezer dagen twee keer in de vaste collectie van het Rijksmuseum geweest en heb fantastische dingen gezien – zoals dit. Dus doe het, ga kijken.
(En als dat even niet goed uitkomt, maar zelfs als u wel gaat: dit paneel is, zoals veel van de Rijks-collectie in zijn geheel te zien, met toelichting, op de website van het museum. Vergeet vooral niet in te zoomen.)