Genderneutraal
21 juli 2016
Thomas Gainsborough, Portret van Giusto Ferdinando Tenducci, c. 1775. The Henry Barber Trust, the Barber Institute of Fine Arts, Birmingham
Een aandoenlijk portret op de Gainsborough-tentoonstelling in Enschede: Giusto Tenducci (1736-1790), een beroemde operazanger. Aandoenlijk? Ik kan het niet helpen, dat gemaquilleerde, zachtbelijnde mannengezicht vertedert me. Misschien is het wel discriminatie, je weet het niet tegenwoordig. Is het erg dat ik van tussenvormen houd, dat ik graag kijk naar jongensmeisjes, dat ik een castraat aandoenlijk vind? Mag ik wel zeggen dat iemand mooie krullen heeft, of een bijzondere naam? (Over dat laatste klaagde laatst iemand in de krant: hij voelde zich door zulke complimenten racistisch bejegend.)
‘Nobody has to know’, heet een winkel waar ik laatst verzeild raakte. Dat wat niemand hoeft te weten (needs to know, zou ik zelf zeggen) bleek ook alweer je sekse te betreffen. Vanuit de gedachte dat een dames- of herenkledingwinkel discriminatie is. Wat het natuurlijk ook is.
Het eind is zoek. Over een tijdje zijn in alle overheidsgebouwen sekseneutrale wc’s, omdat in Amerika een paar idioten hebben geklaagd over vrouwen met piemels op de dames. Gemengde wc’s, ik moet er niet aan denken. Mannen die niet het fatsoen hebben om zittend te plassen (vrijwel allemaal dus) zullen rechtop staande alles onder sproeien, met die alles doordringende urinoirlucht tot gevolg. Gedaan is het met de vrouwelijke saamhorigheid bij de wastafels, het ongegeneerde ophijsen van bandjes, het uitwisselen van confidenties. Natúúrlijk mag iedereen meedoen die zich vrouw voelt, maar mannen die zich mannen voelen, geef die nou toch hun eigen plee.