Mode is zoiets venijnigs. Ben je er helemaal niet mee bezig, pakt de mode jou toch onverhoeds beet.
Zoals een jaartje geleden, toen ik een nieuwe bril kocht. Deze keer besloot ik dat ik na jaren dan toch rijp was voor één met alleen maar glas en pootjes. Zo gedacht, zo gedaan. Nauwelijks had ik het vermaledijde ding op mijn neus, of ik zag: iederéén heeft zo’n randloze bril, lieve, maar ook vreselijke mensen, politici, sportverslaggevers.
Twee maanden geleden kocht ik plantjes voor mijn balkon. Lavendel, zo had ik argeloos bedacht, dat zou wel eens leuk zijn. Wat blijkt even later? Het land is vergeven van de lavendel, het puilt uit alle bakken, je struikelt erover. Geurig, maar afgezaagd.
Als je consequent was, zou je je van zoiets niks aantrekken: je gaf toch niet om mode? Maar dat valt me toch zwaar; ik wil niet pas achteraf merken wat ik gedaan heb.
Modebewuster worden is het enige dat er op zit.