Ileen
Montijn

 

Protestantse vingerdoekjes

14 augustus 2020

Weet iemand nog wat vingerdoekjes zijn? Een behoorlijke huwelijksuitzet omvatte in de 20ste eeuw behalve deftige servetten van linnendamast, groot en klein, ook piepkleine vingerdoekjes. Die mochten er wat fleuriger uitzien, want ze waren voor bij het ontbijt, of bijvoorbeeld het theedrinken in de tuin.

In de uitzet van mijn moeder, getrouwd in 1951, zaten deze vingerdoekjes van 30×30 cm, die mij vrolijk maken telkens als ik ze zie. De uitzet was geleverd door W.J. van Hoogerwou & Zonen in Boxtel (NB). Voor linnen moest je in Brabant zijn, en daar had je bijvoorbeeld ook de beroemde weverij Van Dissel in Eindhoven – maar die kwamen voor de moeder van deze bruid beslist niet in aanmerking, want die waren katholiek (róóms, zei Oma). Van Hoogerwou daarentegen was een protestants bedrijf, uitzonderlijk in het katholieke Brabant. De fabriek sloot in 1970; haar weefgetouwen zijn nog te vinden in het onvolprezen Textielmuseum in Tilburg.

Het is wonderlijk hoe voor de gelovigen in die tijd de hele middenstand, van de bakker tot het grootwinkelbedrijf, onderverdeeld was in denominaties: protestants, katholiek, en eventueel joods, wat – althans door mijn grootmoeder –  als soortement neutraal werd beschouwd: ze kocht liever bij Bijenkorf of Hema, dan bij de katholieken van V&D en C&A.

Enfin, dit zijn dus protestantse vingerdoekjes. Gelukkig zie je het er niet aan af.