Ileen
Montijn

 

Wilhelmina

8 september 2024

Koningin Wilhelmina en de Franse president A. Fallières, juli 1911. Foto Haags Gemeentearchief (detail)

Koningin Wilhelmina en de Franse president A. Fallières, juli 1911. Foto Haags Gemeentearchief (detail)

Wilhelmina in de tram, heet een pas verschenen boek van Kees Bruin over de naoorlogse jaren van oorlogskoningin Wilhelmina. Het is onderhoudend, en soms zelfs onthutsend: het gaat over de jaren waarin zij met verbetenheid ‘gewoon’ wilde zijn, en meende dat zij, gesteund door God en het gewone volk, Nederland helemaal kon vernieuwen. ‘Dementia religiosa’, oordeelde de 23-jarige Hugo Brandt Corstius in 1959.

Toevallig kwam ik een foto van Wilhelmina tegen die dateert van een halve eeuw daarvóór: onherkenbaar voor wie haar alleen als oude koningin kent. Zij zit in een rijtuig met Armand Fallières, president van de Franse Republiek, ze is dertig – en ze lacht de man toe!
Bijna nog verbazender dan die lach is de hoed op haar hoofd. Het lijkt een dicht woud van rechtopstaande struisvogelveren, met daarachter nog iets van pauwenveren, dat oprijst uit een brede, brokaten rand waaruit nog twee stroken omhoog steken. De voile aan de onderrand heeft de vorstin opgetild tot boven haar wenkbrauwen, een aardig gebaar jegens de bijna zeventigjarige president. Ze mocht de man duidelijk graag. Het jaar daarop, 1912, bracht zij een tegenbezoek. Op de Franse Wikipedia-pagina van Fallières staat een foto waarin ze opnieuw samen in een rijtuig zitten, maar nu in Parijs. Ook hier lacht Wilhelmina, en ze draagt een andere, maar bijna even gekke hoed.