10 april 2023
In het Frans bestaan twee verschillende woorden voor haar: cheveux (wat op je hoofd groeit) en poil (lichaamsbeharing, en ook vacht bij dieren). Gek dat wij dat niet hebben, want het is inderdaad een belangrijk onderscheid. Hoewel ons woord ‘schaamhaar’ natuurlijk ook prachtig is. Het groeit alleen op die ene plek – terwijl er ook … Lees verder
24 maart 2023
Jan Veth was steengoed in portretten. Bij hem geen losse toets, geen gelukkig getroffen lijntje, maar uiterste zorgvuldigheid en een soort geestig gevoel voor wat zijn onderwerp typeert. Dit is zijn portret, te zien op de tentoonstelling in Dordrecht, van Geertje Bosman-de Groot. Het schilderij is uit 1905, zij is zeker zeventig. Ze was, zo … Lees verder
20 maart 2023
Je moest gewoon altijd breien, altijd als je niets anders om handen had. Als je niet at, sliep of werkte, breide je. Vooral kousen, want die sleten verschrikkelijk in de klompen die iedereen droeg. Ik heb ooit een mevrouw gesproken, Heintje Verwey, die dienstmeid was geweest bij een boer in Loenen in de jaren ’10 … Lees verder
2 maart 2023
Hoeden blijven me boeien. Neem deze, enorme, nu te zien in het Stedelijk. Wat klampt zich daar bovenaan voor beestje vast? Een jonge vos, een rat? (Klik hier voor een grotere foto.) Daar nog boven wat veren van exotische vogels. Wat zou je tegenwoordig een bekijks trekken met zo’n hoed. In 1910 natuurlijk ook wel; … Lees verder
9 februari 2023
Waar het op neerkomt is dat de baret heeft gewonnen van de alpinopet. De baret, breder en boller, is op het ogenblik in de mode en in velerlei kleuren te koop, ook bij de English Hatter (maar net als elders in één maat, die rond mijn hoofd knelt als een bankschroef). In de digitale krantenbank … Lees verder
3 februari 2023
Over hoofddeksels gesproken. Jaren- en jarenlang droeg ik mijn alpinopetje, ooit had ik er zelfs twee, een raakte zoek. ‘Vrai Basque – Tarascon – pure laine – imperméable’ staat op het heraldisch getinte etiket binnenin. De leren binnenband sloopte ik er af voor meer draagcomfort, waarna het petje toch wat los werd, het sleet, het … Lees verder
21 januari 2023
Mijn liefste vriendin zegt dat zij ‘geen hoedenhoofd’ heeft. Net als vroeger mijn moeder trotseert zij zonder hoofddeksel ’s winters de kou, en ’s zomers de zonnestralen. Stiekem denk ik dat het bescheidenheid van ze is: het verlangen om niet op te vallen. Want een hoed is altijd een soort bekroning, een punt op de … Lees verder
3 januari 2023
Als kind denk je natuurlijk dat het een ‘brosje’ is, een kleine bros dus. Mijn moeder, wier bescheiden juwelencollectie mij mateloos boeide, had veel broches. Er waren er wel twee of drie die bestonden uit een gouden munt, gesoldeerd op een lange speld… en op één daarvan stond, aan de achterkant, mijn naam! Dat was … Lees verder
12 december 2022
Een elegant geklede pop met benen en handjes van ijzerdraad – de aanblik ontroert me iedere keer. De pop is eigenlijk een mannequin, 70 cm lang, en onderdeel van het ‘Théâtre de la Mode’. Dat was een tentoonstelling die de Parijse Chambre van couturiers in de herfst van 1945 op touw zette om te tonen … Lees verder
29 november 2022
Het jammerlijke beeld van vrouwen in het verleden, die alleen maar mochten zorgen en behagen, klopt niet; er waren heel wat uitzonderingen. Een voorbeeld is Betsy Repelius (1848-1921), schilderes, en actief lid van artistieke, professionele kringen in Amsterdam. De grote liefde van haar leven was Marie du Saar, oogarts van beroep. Ze zouden gaan samenwonen … Lees verder